De beste versie van mijzelf Maria Sophia Alexandra Paulien

Thuis in je eigen lichaam

Ik ben geboren in een jongens lichaam en ik zit op het moment in mijn transitie. Ik laat mijzelf opereren zodat ik tevreden ben met hoe ik ben, na deze operaties voel ik mij compleet. Ik heb me altijd al anders gevoeld dan anderen alleen ik wist niet wat de reden daarvan was tot een lange tijd. Na veel operaties en een paar afspraken bij mijn therapeut voel ik mij comfortabel in mijn lichaam en ben ik helemaal tevreden met mijzelf . Ik heb een lange tijd niet geweten dat ik transgender was ook al is het gevoel er natuurlijk altijd al geweest. Ik wilde altijd dat mijn ouders trots op mij waren en wilde altijd het perfecte plaatje zijn maar dat zorgde voor veel sociale druk. Ik voelde mij nergens mezelf en voelde mij daardoor ook niet thuis. 

Mentale gesteldheid

Het ging een tijd erg slecht met mij, ik had last van depressie en suïcidale gedachtes; doordat het slecht ging met mij heb ik de moeilijke keuze gemaakt om mijn huis, familie en vrienden te verlaten. Het was een zware keuze maar dit was voor mij op dat moment de beste keuze. Ik ben naar Zeist gegaan en ben het leefden gaan leiden hoe ik het heb gewild.

Mijzelf ontwikkelen 

 Ik heb mijzelf een vrouwennaam gegeven en het beviel goed in mijn studentenhuis. Ik heb 9 maanden daar gewoond en ik heb daar veel geleerd. Ik werd de moeder van het huis genoemd, omdat ik altijd het eten maakte en goede adviezen gaf. Ik vond dit erg leuk en door deze mensen heb ik mijzelf erg ontwikkeld. Ik studeerde aan de kunstacademie en daar kon ik helemaal mijzelf zijn, ook daar heb ik mijzelf er ontwikkeld en kreeg ik de steun en support die ik nodig had, het was een geweldige en leerzame tijd en ik kon me geen betere plek voorstellen. 

Ik zag mijzelf, de echte Maria

Zeist was geweldig voor mij, ik heb dingen gedaan die ik altijd al wilde doen zoals extension krijgen omdat ik altijd al lang haar heb gewild. Mijn haar was al wel lang, maar ik wilde het nog langer hebben. Vroeger wou ik ook al lang haar hebben en ik was altijd jaloers op mijn vriendinnetjes wiens haar ik altijd borstelde. Op het moment dat ik mijn lange haar heb gekregen brak ik in tranen uit, ik zag Maria, ik zag mijzelf en zo moest het altijd al zijn geweest. 

Ik heb in therapie gezeten voor ongeveer twaalf maar. Over veel praatte ik met mijn therapeut maar er waren delen die ik wou beschermen en niet wou delen. Op de lagere school werd ik gepest en kreeg ik al veel negativiteit mijn kant op gegooid. Van mijzelf mocht ik ook geen transgender zijn, ik wou ze niet des te meer redenen geven om mij te pesten. Uiteindelijk bleek ik dat te zijn, ik bleek mij te zijn, Maria. 

Operaties 

Ik heb wat operaties ondergaan waaronder een neus correctie, adamsappel correctie, borstvergroting en een Kim operatie. Ik zit ook al meer dan een jaar in het proces van een geslachtsoperatie. Ik vind dat de maatschappij meer moet gaan accepteren. Het gaat er niet om wat tussen de benen zit maar om de sociale rolwisseling.de operatie waar ik erg blij mee ben is de kaak operatie, het was erg confronterend aan het begin van de operatie. Ik heb 14 dagen niet goed kunnen eten maar het eindresultaat was zeker niet te missen en ik ben er erg blij mee.

Mijn echte naam vinden

Mijn naam is nu Maria maar dat is het niet altijd geweest, vroeger had ik een jongensnaam maar die wou ik natuurlijk erg graag veranderen naar Maria. Hier hoe ik bij deze naam ben gekomen. Ik heb een lange naam, als volgt: Maria Sophia Alexandra Paulien. Mijn moeder naam komt erg overeen met de mijne en luidt als volgt: Maria Sophia. In groep 3 heette ik natuurlijk anders maar op het moment dat je je eigen naast moest schrijven schreef ik altijd mijn moeders naam op omdat ik altijd in gedachte had dat ik mijn moeder was. Zelfs toen zag ik mijzelf al als Maria en en gaf mij een vrouwelijk beeld. Op het moment dat ik mijn naam ging uitzoeken ben ik even naar de familie stamboom gaan kijken en heb ik ondervonden dat er veel Maria Sophia's zijn erin, blijkbaar werd deze naam steeds van moeder naar dochter doorgegeven. Ik vond het een mooie naam en voelde mij er ook aangetrokken naar. Uiteindelijk heb ik mijzelf dus Maria Sophia genoemd en daardoor maakte ik ook deel uit van de vrouwelijke lijn in mijn familie. Als ik als meisje was geboren dan zouden mijn ouders mij Alexandra Paulien noemen, deze naam heb ik niet overwogen.

Toekomst

 Ik ben een vrouw en ik voel mij ook van binnen en buiten een vrouw. Ik heb geen bevestiging nodig van naasten om het te geloven. Ik zie mijzelf als iemand met geluk, ik kan het huisje, boompje, beestje beleven. Veel transgenders hebben dat geluk niet (om door te gaan met de gevoelens die ze hebben). Mijn droom is altijd geweest op moeder te worden en ik had deze droom al uit mijn hoofd gezet omdat ik het niet voor mogelijk zag. Deze droom heb ik weer, omdat ik geen baarmoeder heb kan ik niet op een natuurlijke manier een baby in mijn buik te hebben; er zijn andere opties zoals een draagmoeder of adoptie en dat brengt mij hoop voor de toekomst.